daha dün başıma gelmiş bir andır.
izmit' de yürüyüş yolunda arkadaşla yürüyoruz. bir genç yanaştı "ateşiniz var mı? " diye sordu. sigara içmediğimizden dolayı yanımdaki arkadaşım yok dedi. benimde uzun süredir cebimde kalmış bir kibrit kutusu vardı ve çocuğa yönelip şu soruyu sordum "ateş yok ama kibrit var olur mu?". o an böyle bi duraksadım.* kendi kendime "ne dedim lan ben" diye sordum. çocuğun suratına baktım şaşkın şaşkın bakıp "oolur kibritte olur" dedi. son olarak artistliğimi de yapıp "ben kullanmıyorum nasılsa kutu sizde kalsın" dedim. sıçmıştım bi de bu artistliğimlen iyice sıvamış oldum. kesin arkamdan konuşup dalga geçmişlerdir.
