662.
-
Çiçekleri Yemeyin demiş, şöyle de beni dağıtmış şair:
Yoldan geçiyordu, durdu..
Bir bahçe vardı.. Donuk adımlarla,
adım-adım bahçenin duvarına yöneldi..
donuk gözlerle çiçeklere baktı, baktı..
çiçekler sıcaktı.. donmuş bir sesle
bahçıvana sustu:
-bu çiçekler kesilecek mi?
bu çiçekler gidecek mi?
bahçıvan dizlerine bahçeyi
çöktü.. yüzüne çiçekleri döndü..
bir ışık yanmayordu, yandı, söndü..
elleri gözlerine baktı, gözleri ellerine
aktı.. gözleri ellerini gördü.. elleri
kördü.. sönen ışık yandı.. yanan ışık
söndü.. dün yağmur yağacaktı, gün
döndü, yarın yağdı, bugün dindi..
ağlayacaktı.. kim anlayacaktı.
