maç günleri gündoğdu'la kalkmaktır. okula, finale aldırmadan atkını,bereni giyip bir umutla heyecanla çıkmaktır evden. metrobüste, tramvayda, vapurda gördüğün her beşiktaş formalıya tebessümle, kardeşinmiş gibi bakmandır. yıldız'dan, barbaros'tan, gümüşsuyu'ndan sanki evine doğru yürüyormuşsun gibi stada yürümektir, kazan'a yürümektir. köyiçi'nde, kazan'da binlerce kişiyle birlikte aynı duyguları hissetmek, aynı heyecanı paylaşmaktır. ülkenin, işin, gücün zorluğunu, stresini, ayrılıkçı anlayışını hissetmemektir. kim olduğunun, nereden geldiğinin hiçbir şey ifade etmemesidir. Dil, din, ırk farketmeksizin tek ve en üst kimliğin beşiktaş olmasıdır. stada beraber yürümektir. daha önce hayatında hiç görmediğin suratlara tebessümle bakmaktır, onlarla kaçan gole üzülmektir. yaşanılan karambollerde sımsıkı sarılmaktır yanındakilere. eksi beş derecedeki havaya rağmen kutu'daki o bunaltıcı sıcaklıktan bayılacak duruma gelmektir bazen.
sımsıcak bir şeydir işte. yaşamadan eksikliği hissedilmez. yaşandı mı da asla kopulmaz.
