"allah büyüktür!" diye yer gök inlerken ezanın mükemmel ahenkinde kaybolabilmek için yapılan harekettir. yapılması gereklidir. herşeyden önce saygı meselesidir bu. asıl ezan okunurken müzik kapatılan yerden değil kapatılmayan yerden uzaklaşmak lazım.
kendimden örnek verecek olursam, 5 vakit namazında veya kuran-ı kerim okumayı bilen bi insan değilim. her sene 1 ayımı hiç türkiyeye dönmeden yurtdışında geçiriyorum. bi vakitten sonra ezan sesi duymayı bi ihtiyaç gibi hissediyorum. döndüğümde ise emin olun duyduğum ilk ezan sesi yüzümde kocaman bi tebessüme neden oluyo. bünye isterken, o haykırışla mutlu olurken ne şarkı dinlenir ne sevdiceğin sesi...
enrty'me saygı ve ezan ilişkisiyle ilgili çok güzel bi analiz yapan michael sikkofield'ın bi sözüyle son veriyorum:
Saygı, cahil müslüman için başka insanların içkisine sigarasına laf atmaktır, akıl sahibi müslüman için müzik dinlerken "ezan mı okunuyor" tereddüttüne
düştüğü an müziğin sesini bir an kısıp dışarıyı dinlemektir.
