boku yemiş insandır. hayattan zevk namına hiçbir tad alamadığı açıktır. belki eski günlerini özlediğinden; ama sorsan unutmuştur. eski onun için zırvalıktır. neden? çünkü bir dönüp baksana arkasına o güzelim yitip giden günlerin hissiyatını bir an olsun tekrar yaşayabileceği korkusu sarıp sarmalamıştır bütün bedenini. bu yüzden bakmaz ardına üstelik koşar adım ilerlemiyordur artık. hem hızla uzaklaşsın ister eski olan benliğinden hem de yavaş yavaş ilerler. çelişkiler insanıdır. ağır aksakta olsa güvenlidir yürüyüşü. ne koşacak, deli dolu yaşayacak kadar güçlü ne de risk alacak kadar cesurdur artık. bir bitkiden farksız, duygusuz, yaşar gider öylece. fikrimce gün olur bu devran da dönecektir, yeni gelen günler geleceğin eski güzel günleri olmaya adaydır.
