öyle hissetmeyen birine anlatması güç olay. hemen başımdan geçen bir hadiseden örnek vererek açıklayayim. iki yaz önce bir cafede oturuyoduk. aşağı katta da bir ortaokul veda yemeği vardı. 20-30 tane ergen. hepsinde bir hava; kızlar kuaföre gitmiş, topukluları giymiş; erkekler blazer ceketlerle ortada dolanıyorlar. birbirinden hoşlanan tipler anında göze çarpıyor. biz de yukardan bunları izliyoduk. bir iki dakika sonra dikkatimiz hemen tek noktada toplandı. içlerinden birisi öyle bir dansediyor ki görmeyin. diğerleri de etrafında çember oluşturmuş bunu ortaya almış alkışlar, ıslıklar. bu onları gördükçe daha da gaza geliyor. hay bir elektrik kesilseydi ya da şu çocuğun ayağına birşey olsaydı. tahmin edersiniz ki ortaya rezil bir dans, bir kaç tane gencin hayatlarının sonuna kadar dalga geçmeye yetecek malzeme ve danseden şahsiyet için de, kamera kayıtlarını izledikten sonra, bir daha toplum içinde kendi gibi davranmasını engelleyecek bir dolu anektod çıktı.
