ikinci yarı başlamadan önce yine başladık tezahürata.
kendimden geçmişim.
düşünün gol; dk 68de geliyor. ve ben golü göremedim bile.
çünkü öyle kaptırmışım ki kendimi tribüne; tezahürata..
3 oldu dediler.
gooooolllllll.
babama mesaj atıyorum.
insan babasına ''üçledik ahhahha'' diye mesaj atar mı?
meğer (bkz: insaf)lı davranmışım.
fazla olmaz zannettim.
bu arada arkadaşlarım söylüyorlar, ortega da atılmış.
ehh diyorum ortega'ya..
ehh be birader. bu maçta da kırmızı kart olur mu hiç !!
hem de ben gelmişim maça.
daha üçüncü golün sevincini tam olarak yaşayamadan; serhat çıktı sahneye tekrar.
aman allah'ım dört (sayıyla 4) olmuştu.
elim ayağım titriyordu.
bir tarihe tanıklık ediyordum çünkü.
ağlayacaktım neredeyse sevinçten.
boğazım yanıyor.
bağırmaktan.
goooooll derken daha
bu sefer de ceyhun.
yapmayın etmeyin.
ezeli rakiptir.
5'lendiler.
ceyhun da gol attıktan sonra içimden geçirdim;
ulan şimdi çıkıp bir de şaşı ümit atar mı?
attı.
ahaha
ümit çaktı.
dk 86.
6 oldu.
yuh.
daha atacak mıyız?
inanmak o kadar zor geliyordu ki. rüyada gibiydim.
bugün bunu buraya böyle aktardım;
ama çok daha fazla detay var, anlatılacak çok şey var.
