yazıktır, allah kimseye vermesindir. Uzaklık, maddi durum, zamansızlık vs. sebepler görüşme aralığını aylara yayar. Ilk başlarda fazla önemsenmez ama zaman geçtikçe kabaran özlem ve hasret dayanılmaz bir hal alır. "o gün" gelsin artık nidalarıyla çekici yardımıyla çekilir.
Çift uzun bir aradan sonra nihayet buluşma imkanı bulduğunda; karşılaştıkları an sanki birbirine iki yabancıymışcasına yaklaşıp, ne yapacaklarını bilemez, ilk kez tanışıyormuş gibi heyecanlanır, yüzleri kızarır, elleri titrer, mideleri kasım kasım kasılır, kalpleri heyecan ve sevinçle yerinden çıkmak istercesine çarpar.
Bir banka oturulup elele tutuşulur, sevdiceğin gözünün içindeki o parıltı tebessümle seyredilir, kokusu sanki alınan son nefes gibi derin derin içe çekilir, gülüşü bir fotoğraf karesi gibi beyne kazınır.
Bu tablo saf, masum, tertemiz ve en doğal haliyle aşkın resmidir.
