bir sene geçti uludağsözlük zırvalığına adım atışımın üstünden. önceleri boş entryler, gereksiz, sadece laf olsun diye yazardım okumayı tercih ederdim. bir süre hiç yazmadım, sadece okudum. zaman geldi üç beş insanla tanıştım, iyilerdi. muabbet güzel falan derken gerçek hayatın tadına alışınca sözlük sadece günde 5 10 dakika bakınacağım bir yer haline geldi. ama farkettim ki sözlüğü hayatımda devre dışı bırakırken hala ondan parçalar vardı, biri vardı.
sevgilim - eski sevgilim, ailem, iddaa, haxball, günlük sorunlar, anılarım ve bunlar gibi nicesinin hakkında "muabbet" etmeye, derteşmeye devam ettiğim biri vardı.
her ne kadar şuan aradan çekilmiş olsan da ; tanıdığım en iyi insanlardan birini sana borçluyum sözlük. piyonla evlenen vezir ; şuana kadar yüzyüze görüşmesek de inanılmaz bir güven var lan. yazdıklarıyla beni kendiyle tanışmak zorunda hissettiren insan , tartışmasız 8. nesiller arasındaki en iyi yazar.
kendine iyi bakıyosun, öpüyosun.
