oldum olası zaman zaman aklıma ailemle ilgili kötü senaryolar gelir. yakınlarımdan birini kaybettiğimi düşünürüm, cenazelerinde ne hale geleceğim gözümün önünden geçer. yokluklarında geride kalanların neler yaşayacağını kurarım. ama ipek doğduğundan beri bu felaket senaryoları kendime döndü. artık kendi ölümüm üzerine felaket senaryoları yazıyor beynim. mesela en son pazartesi günü işten eve taksiyle dönerken, şoför viraja.
