doğum günümde bütün gün boyunca birsürü kutlama mesajı aldım sözlük. öncelikle herkese teşekkür etmek istiyorum. ama özellikle iki kişinin beni aramasını bekledim. her telefon çaldığında, her mesaj geldiğinde acaba onlar mı diye umut ettim. biri liseden kankamdı, biri ise üniversiteden kankam olup aynı zamanda sözlükte yazar olan, nickini yazmayacağım canım arkadaşım. yıllarımı paylaştığım, sevincimde üzüntümde ilk onların yanımda olduğu iki değerli insan. ama sanırım ben onları çok kırdım ki, çok iyi bildikleri halde aramaya değer bulmadılar. sürekli meşgul olmak, 5 dk ayırıp aramak ya da mesaj atmak zor şeyler değil biliyorum ama size uzun zamanlar ayırmak için, buluşmaları sürekli erteledim ve bu öyle bir tekrara bağladı ki, benim sizi umursamadığım gibi dışardan bakılınca öyle, ama içimi bildiğinizde alakası olmayan bir sonuçla karşılaştınız. bu saatten sonra neyi ne kadar değiştirebilirim, hatalarımı ne denli telafi eder, size kendimi nasıl affettirebilirim bilmiyorum ama ikiniz de benim için çok önemlisiniz. bunu dün bikere daha farkettim..
