Gündelik siyasi teraneleri geçip Oğlunun bir Türk olarak dünyadan göçmesiyle vatan sağolsun diyen anadır. Bilir ki oğlu Fatih'in istanbul'u alırken verdiği şehitlerden, Mustafa Kemal'in çanakkale'yi savunurken verdiği şehitlerden, Trablusgarpta bir avuç Türk subayının Trablusgarp'ı savunurken şehit olmasından, Kür Şad'ın şehadete ermesinden farklı bir şey yapmamıştır. Kahraman oğlu, kahraman kardeşlerimiz analarına o acı verici ama büyük gururu yaşatarak Peygamber kucağında yerlerini edinmişlerdir. Yüce yaradandan duamız ise yeri ve zamanı geldiğinde o kahraman ananın acılarını gerçek manasıyla paylaşabilmesi için bizim analarımızın da benzer şeyi diyecek durumda olmasıdır.
"Kahramanlar yürük gider ölüme karşı,
Bir sevgili gibi onu basar bağrına!
Bak, uzaktan çalınıyor bir zafer marşı,
Yürüyelim şu doğmakta olan yarına
Sen ne kadar güzel şeysin, ey şanlı ölüm!
Bizim bütün talihimiz sende saklıdır.
Ey dünyada her yiğite nişanlı ölüm,
Zevki sende arayanlar elbet haklıdır.
Köprüköyden, Pilevneden gelen ses nedir?
Çanakkale şehitleri dirildiler mi?
Çocuklarda yeni doğan bu heves nedir?
Kocamışlar bir sır için gençlik diler mi?
Saflarımız seyrelse de yine ileri!..
Düşenlerin kanlarından doğar bir şafak!
Haydi sarssın yeri, göğü cenk türküleri;
Kanımızla burda yarın güller açacak."
