öncelikle söyleyeyim karacabeyde oturuyorum üniversiteyi önce ankara (bırakıldı) şimdilerde de eskişehirde okuyorum. yani eve gitmek için her seferinde eskiden içinden, şimdilerde kenarından kıyısından geçmekteyim. bursada oturan milyon tane akrabam var ancak yaklaşık iki senedir bir kere bile gidemedim. her geçişimde dağa doğru bakıp hatıralarıma kapılıp giderdim ancak şimdi sözlükte şu toki'nin sıçtığı blokları görünce neden son zamanlarda otobüsle geçerken bursa'nın, havanın ya sisten ya yağmurdan bana yüzünü göstermemesini anladım ve bir kez daha aşık oldum ona. bu şehir tamamen canlı ve insanların ona yaptığı işkenceden büyük bir utanç duyuyor. nolur ona daha fazla acı çektirmeyin. nolur...
