paramparça olmuş bir hayatı yeniden bir araya getirmeye çalışarak bıraktım sessizliklere çığlıklarımı. yeniden yakmak için gözlerimdeki ışığı ve bir rüyaya yeniden inanmak istercesine hayaller kurdum. saçlarının siyahını en başa koyarak başladım cümlelerime. siyahlı cümleler kurdum durmadan, sonunun beyazlarla noktalanacağını umarak.. bir damla yalan yüklemedim kelimelerimin sırtına, yalnızca sen.. ve ben her şeye rağmen çocuk çocuk gülümsedim, hayatın umarsızlığına.. bir an olsun dönüp bakmadım arkama. bu defa dokunurum sanarak uzattım ellerimi bulutlara.. yağmurlar yağdı, karla karışık, ıslanmadım.. unutturdum gözlerime ağlamayı. senli düşler görüp, senli şiirler kurdum durmadan.. şarkılar mırıldandım yalnızlığıma inat, sesini karıştırdım sesime, kahkalarla aydınlattım koyu karanlıkları. imkansızlıklar dikilmişken önüme taş duvarlar gibi, zerre korku yok bende, hep yürüdüm inadına inadına.. aldırmadım hiç çıkmaz sokaklara.. yürüdüm hep, hayallerim avuçlarımda, aklımda sen..
ve aniden uyanıyorum senli rüyalardan.. kahpelik her tarafta.. kime güvensem bir parçamı alıp götürüyor benden, lime lime olmuş bir hayat karşımda, ellerimde kan kokusu.. tükürüp içine hayal namına kurduğum ne varsa ve rüzgarlara inat dik tutmaya çalışarak başımı, yavaşça kalkıyorum ayağa.. dindiremiyorum hıçkırıkları, karanlıklar öyle yapışmış her yanıma.. söküp atamıyorum üzerimde ne varsa.. bir sigara yakıyorum geceye karşı, nefes nefes çekiyorum sessizliği içime.. dünya durmadan dönüyor ama; geceler de öyle uzun.. ne kadar uğraşsam kavuşamıyorum sabahlara.. ben de çıkıp sokaklara, yürüyorum yine hep, yalanların avuçlarımda, aklımda ben..
