sabahın körü. otobüs tıka basa dolu. muavinin hemen arkasındaki koltuğun cam tarafında orta yaşlı bir kadın, onun yanında da ihtiyar bir kadın oturuyordu. orta yaşlı olan ayaklandı. kalabalığı yararak inmek için kapıya doğru ilerledi. ayaktaki bir ihtiyar adam da boşalan yere oturmak umuduyla hamle yaptı. fakat o sırada az önceki orta yaşlı kadına yer vermek için kalkan ihtiyar kadın tekrar aynı yerine oturdu.
ihtiyar adam: hanım yol ver de oturayım.
ihtiyar kadın: koskoca adamsın nasıl geçeceksin oraya?
ihtiyar adam: kay o zaman senin bulunduğun yere oturayım.
ihtiyar kadın: olmaz! sığmayız buraya.
otobüslerdeki muavin koltuğunun arkası en arka koltuklar gibi sıkışıktır. ama iki ihtiyarın oturamayacağı kadar sıkışık değildir tabi. ihtiyar adam sinirlendi ve "la havle!" dedi. bu sırada olayı yakından takip etmekte olan yanımdaki kısa boylu adam bana dönerek, "vela kuvvete" dedi. ben de, "illa billahil aliyyül azim" dedim. otobüstekiler çıt çıkarmadan ikilinin tartışmasına odaklandıklarından söylediklerimiz en arkalardan dahi duyuldu ve otobüsü bir gülme hali aldı.
epey ilerledik. ihtiyar kadının yanına oturmaya kimse cesaret edemiyordu. bir sonraki durakta otobüse dahil olan yolculardan genç bir kız yaşlı kadından cam tarafına geçmek için müsaade istedi ve aldığı yanıt "geç yavrum." oldu. genç kız kiloluydu.
