çocukluğum, anneannem, dedem. onların kerpiç evlerinin kendine has kokusu, öyle bir koku ki bir daha aynısını duyumsamak mümkün değil. babacığım, keşke şimdi çıkıp gelsen, benim aslan kızım deyip kucaklasan beni. geri gelmeyeceklerini bildiğim herkesi ve herşeyi, bir de aynaya baktığımda gördüğüm çocuk suratını özlüyorum.
