sevgili dostum,canım arkadaşım,
ben şu anda sınavlarıma çalışmam gerekirken sözlüğün derinliklerine dalmış,etkilene etkilene bu başlığa kadar gelmiş bir insanım.
ne salak bir düşüncedir şu düşünce: arkadaşın lan o senin,nasıl öyle düşünürsün?
ah biz küçük ergen aptallar,hayatımızı nasıl da zehir ettik?
sevmek mahrem,günah bir şeymiş gibi davrandık.
hep gözden ırak yaşanmalı,kimse kimseyi öptüğünü öğrenmemeli,kimse kimseye sevdiğini söylememeli...
bize bunu hangi "çevremiz" öğretti,nasıl işledi bu beynimize,nasıl ket vurabildik sürekli kalbimize?
bunu nasıl yaptık,neden yaptık
hiç mi acımadık bize?
ben acımadım,hatırlıyorum. hep böyle oldu ve ben her seferinde acımadım
sırf "onlara göre" ters bir şeyler olduğu için.
allah onların belasını bile vermesin.
