geceye inat bir aydınlıkta karanlık bakışlar,
dibine kadar sevdaya bulanmış bir çatalyürek,
umutsuzluğu bile umut sayacak kadar sarhoşum...
korktuğum sen değilsin kendi ayak seslerim,
kovalayan kaybedişler değil gelecek yarınlar,
inadına bir yaşamda, uyku ilacı tadında hülyalar..
manik depreşirken duygular,
majör yaşlar akmakta gözlerimden,
sıcak bir izmir akşamından mı çalmalıyım seni,
yoksa en güzel sonbaharların başkentinden mi?
fahişe sakızı gibi laçka mı olmalıyım gülmek için,
yoksa ağlamak mı gerekir yavrusunu kaybeden bir anne gibi yürekten,
kim görür, kim sorar ki beni,
halikarnas balıkçısının bile unuttuğu bodrum çiçeklerinden...
