birgün imam ı azam ebu hanife yoldan geçerken herkez ayağa kalkıp selam vermeye başlamış. yaşlı kadının teki ayağa kalkmamış. demişlerki;
'ey kadın sen ne yapıyorsun? kalksana ayağa ebu hanife geldi'
kadın;
'ebu hanife mi? oda kim?'
millet gülmüş;
'allah ın varlığını 1001 yolla ispatlayan kişi'
bunun üzerine kadın imam ın yanına gitmiş;
''evladım sen allah ın var olduğuna dair 1001 çeşit delil getirmişsin doğrumu?'
ebu hanife;
'evet teyzeciğim'
kadın;
''evladım, senin onun varlığından şüphen mi var ki ispat ve delil getirme ihtiyacı duydun.'
ebu hanifenin tepesinden aşağı resmen kaynar sular dökülmüş gibi terlemeye başlar ve;
'ben sana kurban olayım teyze. ben böyle teslimiyet görmedim.'
şimdi biz allah ın varlığından şüphe ediyoruz değil mi? ispata falan gerek yok. kabul edilsede edilmese de allah var, kıyamet var, sırat var, kabir azabı var, melekler ve cinler var. ebedi bir cennet ve güzellikleri var, taaa gözeneklere nüfuz eden cehennem var. inansak ta var, inanmasak ta.
