buram buram geçmiş, nostalji ve sanat kokan muhteşem bir woody allen filmi. izlerken adeta geçmişe bir yolculuk yapıyorsunuz tabi gil'in her iki zamanda yaşıyor olmasıda bu yolculuğun büyüsünü ve geçmişin kalitesini bize daha rahat aktarıyor.
kişi neden şimdiki zamanı sevmez neden hep geçmişe ilgi duyar neden hep yanlış nesilin insanı olduğunu düşünür ki ben de dahil?
sanırım yaşadığı zamanın o anlatılan kitaplarda, resimlerde, müziklerdeki mazi kadar tozpembe olmadığını düşündükten sonra geçmişin sadece tozpembe yanını benimseyip hoş olmayan yanları reddetmesiyle ortaya çıkıyor.
bana sorsan 45 - 50 arası doğmak isterdim nereden geldim ben bu yüzyıla soğuk savaş bitmiş yeni dünya düzeni adıyla bir şeyler oluyor insanlar yine aç belki de hiç olmadığı kadar duyarsız ve açgözlü bakın ben de yaptım şimdi yaşadığım zamanın iyi yanlarını reddedip* kötü yanlarını göz önünde bulundurdum sanırım bu bizim memlerimizden gelen bir düşünüş bozukluğu.
