karşıdan bakarak çok net yorum yapılamayacak ağlamadır. elbette biraz haber takip eden, okuyan, kafa yoran için kuzey kore'de totaliter bir yönetim tarzı olduğu ortadadır. yine de hayatın bir gerçeği de diktatörlerin, uyuşturucu baronlarının bile belli bir hayran kitlesi olabildiğidir. örneğin pablo escobar 'ın bile pekçok adamları da ona sadece para-pul kazanma gayretiyle değil, uğruna canlarını feda edecek kadar içten bir bağlılıkla hizmet eden adamlardır (bkz: bir kaçırılma öyküsü) . dolayısıyla her totaliter rejimde olduğu gibi o ağlayanların epeycesi mecburiyetten vs ağlıyor veya ağlıyormuş gibi yapıyor olabilir. ama ülke liderine içten bağlılığı nedeniyle sahiden ağlayan çok sayıda kişinin de o karelerde olması çok da şaşırtıcı olmaz.
aslında bir bakıma bu da totaliter rejimlerin aksayan yanlarından biridir. tartışılmaz lideri sevmek "zorunlu" olduğundan, insanların duygu gösterilerinin doğruluğunu veya samimiyetini algılamak gayet zor olmaktadır. demokrasilerde (doğru düzgün işliyorsa tabii) hiç olmazsa bu konuda insanlar kendilerini daha serbest hissederler ve bu tarz durumlarda samimiyet algısı biraz daha gerçekçi olabilir.
