kıskanılan kardeşi kızdırmak için atılan beyaz yalan.
kız kardeşimle aramda yaklaşık 4 yaş olduğundan kıskançlık hat safhadaydı. zaten kaza kurşunu olan kardeşimi doğduktan 1 sene sonra, annemizin çalışmaya mahkum olduğundan, geçim sıkıntılarından dolayı izmir'e babannemin yanına göndermiştik. dünyanın en mutlu kız çocuğuydum o dönemlerde.* iki ayda bir gidip kız kardeşini yanına gidiyor özlem gideriyordu ailem. ona bile çok bozuluyordum.
artık okul çağına gelip yanımıza aldığımızda her boş zamanda üzmek, kızdırmak için onu sokakta ağlarken bulduğumuzu ve babannemlere bıraktığımızı söylerdim. onun ağlayıp üzülmesinden zevk alırdım.
kazık kadar oldum hala deli gibi kıskancım, herşeyi kıskanırım. çocukluğumdan beri kaybetmediğim tek özellik diyebilirim.
