komutanlar gittiğinde can sıkıntısından yerden kozalakları toplar, çöp kovasına basket atmaya çalışırdık. ilerleyen günlerde bunu daha da geliştirip kozalağı havaya dikmeye ve karşılıklı paslaşmaya kadar götürmüştük.
komutanımız(yüzbaşı) askerliğimizin son zamanlarında bizim için aktiviteler planlayıp durur.
komutan: çocuklar aranızda futbol oynayabilenler var mı? maç yapalım mı?
efsane eleman: kozalakla mı?
komutan: lan oğlum ben seni koruyorum bu sıpalardan, sen benle daşşak geçiyon.
askerliğim boyunca, acemi ve usta birliğimde tanıdığım iki yüzbaşı elleri, ayakları öpülesice adamlardı.
selam ederim.
