bazen insanların ruhları yıpranır. Sonbaharda yaprak döken ağaçlar gibi dostlarını kaybeder, ölümler yaşar. Güne kötü haberlerle başlarlar.
Aynen o durumdayım. Omuzlarımdan bir yük kalktı diye sevinirken neyse işte. Bir martının yalnız uçuşuna bile gözleri dolan bir insan olur çıkarsınız. Eski bir şarkıyı mırıldanırken ağlarsınız.
Siz yapraklarınızı nefretle ,hızla süpürmeye çalışmayın. göz yaşlarınız ile toprağa yapıştığından dolayı güz rüzgarını bekleyin ve Kurumalarını. Kış güneşini bekleyin daha da solmalarını. Zira ben öyle yapıyorum..
