başlı başına aforizmalarla dolu olan hayata bakış açımı değiştiren , kendi kendime yetebileceğimi anlayabildiğim bunu bana anlatabilmiş , yalnızlığın en büyük arkadaş olduğunu kanıtlamış kitap. ayakları sağlam yere basan bir insan olmadığım için etkilendim. intihar değil de terk etme duygusu o kadar kapladı ki bedenimi ama ben geri dönmem diye erteledim kararımı. düşüncelerimi kendime söyleyemezken bana en acı şekilde aktaran bir kitap olduğu için artık ben de yorumlarımı gizlemiyorum. yiyeceğim yumruklara gelince.. bir teşekkür edip yerime oturacağıma inanıyorum.
etkilendiğim satırlara gelince;
--spoiler--
ne kadar yanlızsan o kadar uzağa gidersin. ne kadar terk edersen o kadar ölürsün.
yalnızlık moda olsun renklerini ben seçeyim..
--spoiler--
--spoiler--
düşün! bize, matematik dünyasının kurgusal ve sonsuz olduğu öğretildi. bunu kabul ederim. 1'den sonra 2 gelir dendi. bunu da kabul ederim. ama sonra, 1 ile 2 arasındaki sonsuzluğu düşündüm. peki o nereye gitti? irrasyonel sayılar varken, bir sayıdan sonra diğer bir tam sayı nasıl gelebilir? eğer 1'den sonra virgül konursa ve bunun da kıçına sonsuz sayı konabiliyorsa 2 nasıl gelir? işte! soru bu! yanıtsız bir soru. ve işte matematiğin hatası! dolayısıyla matematik yok. onun üzerine kurulmuş dünya düzeni de yok... ama ben anlayabilirim. anlayabilirim bu sorunu. ve o zaman ortaya yaklaşık sayılar çıkar. yani hiçbir sayı tam değildir. hepsi tama yaklaşır. ama varamaz. demektir ki, 1,999...9'u bize 2 diye yutturmaya çalışan bir dünyanın çocuklarıyız. ve dünya da aslında tam gibi görünürken, aslında bir irrasyonellik harikası. işte bunun için hayat yoktur. olsa dahi o da irrasyoneldir! yani anlamsızdır. ne bir başlama nedeni, ne de bir oluş nedeni vardır. evrende uçuşan kocaman bir irrasyonellik. tabiî ki dünyanın bir anlamı olması gerekmiyor. belki de onu anlamlandıran üzerinde yaşayan akıl sahibi yaratıklardır. ama onların da bizi getirdiği nokta ortada! s.38-3
--spoiler--
--spoiler--
kinyas: dünya boşuna dönüyordu. kaza yapıp ters dönmüş bir arabanın boşa dönen arka lastiği gibi! hiçbir işe yaramıyordu. belki bir palmiye yaprağı bağlansa ilkel bir vantilatör yapılırdı. ama dünyaya ne bağlanırsa bağlansın, durmadan dönmesi yararlı bir hale getirilemezdi. s.175
kinyas: medeniyetten daha kötü bir şey varsa, o da medenî olmaya çalışan bir medeniyetsizlik. s.217
kinyas: tek değişmeyen değişimin kendisidir, diyen bunağın hayattan haberi yok! s.218
--spoiler--
--spoiler--
kayra: en tepesine varamayacağım bir kuruma, en aşağısından başlamak anlamsız gelmişti. eğer herhangi bir ülke, askere aldığı adamlara, kara kuvvetleri komutanlığı makamını hedef gösterebilseydi, belki daha geçerli olurdu askerlik. s.415
kayra: içi ne kadar doldurulursa doldurulsun, yine de hafiftir hayat. çünkü altı deliktir. delikse ölümdür! bütün kazançlar bu delikten kayıp gider. s.493
--spoiler--
hepsi güzel de bu söz beni benden aldı..
--spoiler--
kinyas: insanın çalışmadan, ter dökmeden elde ettiği iki şey vardır. bunların ilki, herhangi bir talih oyunundan gelen para, ikincisiyse bir ülkede uzun süre kalınca farkında olmadan öğrendiği ve ister istemez konuşmaya başladığı o toprağın lisanı. s.539
--spoiler--
--spoiler--
hayatında ilk kez birine aşık olmuş, o da ruh hastası çıkmış her insan gibi hayal kırıklığı uçurumundan aşağıya yuvarlandı, akşama kadar sessizce..
--spoiler--
--spoiler--
dişlerimiz olduğu için ısırıyoruz.
bu yüzden bu kadar vahşiyiz.
gözlerimiz olduğu için hayran kalıyoruz.
bu yüzden bu kadar aşığız s.476
--spoiler--
fazla olur diye şimdilik bu kadar yazıyorum durduramaz kitabı yazarım diye korktum.. ve bitirdiğimde kitabı huzur aradım bir iki dakikalığına , karanlık sınıfta afrikanın olduğu haritaya bakarken güldüm. müzik aradı kulaklarım. her dinlediğimde aklıma gelsin kayra diye. saat öğlen 2 idi, ayın on dokuzu tavandan gelen sıra sesleri müzik oldu kulaklarıma. onun müziği. gülümseyip en güzel ezgi dedim. her gün vuracak. her gün hatırlatacak diye..
