davranış bilimlerindeki birçok örneğe benzer bir vakayı odak noktasına oturtmuş bir olaydır. burada alınış şekli dinendir. ancak illa da öyle olmak zorunda değildir.
kimi insan, kendisine zarar veren insana zarar vererek ona kendince ceza vermiş olduğunu sanır. bazıları buna karşılık vermez. ancak mesela o işin devam yolunda, o adamla oturmaz, , onunla bir işi olmaz, sadece tokat atmamış olur. ama hayatın diğer faktöriyellerini o şahsın üzerinde uygular, ki bu belki de tokat atmaktan daha büyük bir cezadır. 3.adam ise bu şahsı "affeder". o adamla sonrasında da oturur, ona çay da ısmarlar, iş de yapar. ortada bir kötülük olmasına rağmen o hayatı hiçbir şey olmamış gibi devam ettirebiliyordur...ki bu, genelde insan psikolojisi baz alındığında oldukça güç bir iştir.
benim bu "ayardan" çıkardığım sonuç bundan ibarettir.
