ne kadar söylersem söyliyeyim, tam manasıyla ilk defa yaşadığım eylem.
tamam, arada platonikler de oldu, ama karşılıklı olması bitiriyor insanı. karşımdaki insan, bana pek inanabilen, benim piç olduğumu düşünen, halen bir sürü kızla laylaylom takılabileceğimi düşünen bir insan. tamam, öncesini anlattığımda, sicili temiz bir adam değilim. ama, bu gerçekten de farklı, ki bu klişe lafları zaten kullanmasını seven bir adam değilim ki.
bir insan, sabah onunla uyanıp da, gece onunla yatar mı ya. demek ki yatıp kalkıp, aklından onu çıkaramayabiliyormuş. demek ki, insanın gözleri dolabiliyor, kalbi sıkışabiliyor, dizlerinin bağı çözülebiliyor, romantizmin zerre yakınından geçmeyen bendeniz bile, aşkı için mecnun olabiliyormuş.
evet mantıklı bir adamdım aslında; ki bir de aramızda 7 yaş fark var, ama umrumda bile değil. umrumda olan, ona aşık olduğum, mantığın işlemediği, ya da duyguların her nasıl olursa olsun mantıka karşı 5-0 galip geldiği bir şeymiş aşk.
gözünü kapatıpta sadece ona bağlanmakmış. çok da duygusal düşünebilen bir insan değilmiş benim gibi; varsın olsun, ben aşkımı yaşarım diyorum. tabii ki sonunu da düşünmek lazım, ama sonunu düşünüp de, kendini kırbaçlara yatırmaktansa, anı yaşamak çok daha değerliymiş demek ki !
söz vermekmiş bir de aşk, aşık olmak. gözün ondan başkasını görmemesiymiş. geceleri ondan başka bir şey düşünememekmiş. arabeske bağlayıp, love sakızlarındaki sözlere , ya da falım sakızındaki dörtlüklere meze olmakmış. demek ki, şık olabiliyormuş insan, sevebiliyormuş bir türlü; bağlanıp, kendisini sakınabiliyormuş; deli gibi, hiçbir şeyi düşünemeyen, ya da bilinçsiz insanlar gibi ona adapte edebilmekmiş kendini.
varsın olsun, varsın olsun da onu seveyim. seceresini tutmadan da olsa, aşık olduğumu, o gözümdeki parıltıyı tüm çevreme aksettirebileyim. sinirlendiğim zaman aşktan, hüzünlendiğim zaman aşktan; güldüğüm zaman yine onun sevgisinden olduğunu, ''bana bir gram bile ilgisi olan'' x bir kişi olan varsa çevremde o bile anlasın ki, benim ona bağlı olduğumu anlasın.
