darren aronofsky'nin harika bir şekilde kurguladığı, karakterlerin duygularını, hissettiklerini müthiş bir şekilde algılattığı, ancak izlendikten sonra uyumanızı engelleyecek bir trajedi hikayesidir. bazı sahneler o kadar güzel yansıtılmıştır ki...
--spoiler--
örneğin "yaz" döneminde uyuşturucu sattıkları sahne; müzik, kasa sesi ve onunla uyumlu göz oyunları... çok başarılı idi. her uyuşturucu alışta tekrarlanan ve gözbebeklerinin büyümesi ile sonlanan sahne çok iyiydi. "sonbahar" döneminde sara goldfarb'ın dönüşümünün başlaması ve "kış" dönemindeki trajik çöküşü muhteşemdi. filmin sonunda ise, her karakterin en en en dibe vuruşu ve herbirinin "requiem for a dream" sahnesi, kalbe saplanan hançer etkisi yaratmıştır. tabii "marion" dan ne beklerdim, son sahnede o denli alçalmayı sindiremeyip, altın vuruşla bu gidişata son vermesini. ama o ne yaptı, bir annenin bebeğini kucaklaması gibi, sardı koca bir paket uyuşturucuyu ve büyük bir huzurla uyudu. aslında gerçek olan da budur, uyuşturucu tek gerçektir onlar için, ona ulaşmak için herşeyi yaparlar. --spoiler--
gençlerin en tehlikeli döneminde, yani ergenlikte, bu filmin izletilmesi üzerlerinde madde bağımlılığı ile ilgili engelleyici bir iz bırakır mı gerçekten. ass to ass sahnesi -ki en vurucu sahnelerden biriydi- izletilmemeli tabi gençlere, 40 yıl düşünsem böyle birşey aklıma gelmezdi...
bütün oyuncular zaten çok iyiydi, onu belirtmeye gerek bile yok. her birine ayrı ayrı hayran olmamak imkansız. dünden beri kendime gelemedim.
yalnız jared leto ve jennifer connelly birbirine mi benziyor, bana mı öyle geldi. iki kardeşi çok iyi canlandırabilirlerdi...
izleyin ve 1-2 gün cin çarpışa dönmüş halde gezin!
