Üniversite yıllarımda okuluma gelen ve yurtlarda kalan öğrenciler için katılmanın zorunlu tutulduğu ve bu yolla seyirci toplayan programdır. Sevgılı okulumun geniş konferans salonu içindeki bir avuç insanın çeşitli kamera oyunlarıyla çoğaltılarak yayınlandığı ve oldukça sıkıcı bir konuya denk geldiğimizden salondan kaçan öğrencilerin önünü kesmek için kapılara güvenlik görevlisinin koyulduğu bir geceye ait anı. Enteresandır ki, bir taraftan program içinde alkış için oldukça telkin edilirken bir diğer taraftan da azar işitmiştik sevgili abbas güçlü'den. sonra da bizlerden hiç hoşlanmamış olacak uzun yıllar okulumuza bir daha uğramadı, bizler-zavallı yurt öğrencileri- bu durumu acı içinde ve ağlayarak karşıladık tabi ki *
O günden başka bir hatıra ise ilk gençlik yıllarıma ve ünlü olma merakıma yenik düşüşümle yakından ilintilidir ve aslında ben ve benim gibiler için trajıkomiktir de. Çömezliğin verdiği bir hevesle, ekran karşısında bizleri görme ümidiyle bekleyen ailelerimize görünmek amacıyla bir de öne oturup kameralara sırıttığımız, daha sonra da bundan çokça utandığımız kahrolası zaman dilimidir de diyebiliriz. Bundan daha da fena olanı; bizden daha da öne oturan ve okulda oldukça tecrübeli olan süslü püslü ablalarımızın halidir ve içimizi acıtmıştır. Program öncesi kuaföre koşup saçlarını yaptırıp, cici bici elbiselerini giyinip arz-ı endam etmişlerdir. Herkesin gözü ÖĞRENCi'ye bir hayli doymuştur.
Bu başlığı seçme amacıma gelince... Abbas Güçlü'yü gördüm kanallarda dolaşırken.. Ahh ahh ne tatlı acı bir hatıradır akla gelenler..Biz yaşlandık kendisi hala genç ve gençlerle bakmaya çalışıyor bir yerlere..Abbas amca yine yakaladım senin bir yandan salona emir verir hallerini ve el kol hareketlerini. yıllar geçmiş sen değişmemişsin.. özellikle öndekiler senden nefret edebilir ve bir daha izlemeyebilir haberin ola.
Her telden çalar bu program, ÖSS' ye hazırlanan zavallı emekçilere yoldaşlık yapar, siyasete kendince nağmeler katar, spor musabakalarıyla ilgili değerlendirmelerde bulunur, gençleri konuşturur bazen de elinden mikrofon alarak susturur, eleştirir ve pohpohlar. Rektörler çıkar kimi zaman ağlar, kimi zaman elden gittiği sanılan demokrasi için yakınır ve kimi zaman da gençlere mesaj vermek için yırtınır.
Sonuç olarak bir fenomen halini almıştır... Gençlerin bakışını yansıttığı iddiasındadır ve belki de bir kitleninkini yansıtmaktadır da. Gece geç saattedir ve bazen tv'de bir şey olmadığından izlenir... Genç bakışla geçmişe gidilebilir...
