acayip bir iş. kimilerine göre abesle iştigal olmak, kimilerine göre hakikatı aramak. ama şurası kesin: bu işte kesinlikle düz mantık var.
olay şöyle efendim:
geçen gün bir grup çocuk ağaçlıkların altında yatıyor, başlarında da onlardan yaşca biraz daha büyük olan bir çocuk üzerlerine bir şey serpiyordu.
+kıpırdamayın tohumlar düşmesin.
çocuklar: ya olmazsa?
+olur olur. tohum toprağa iyice işlerse, hasat da güzel olur.
neyse yaşca büyük olan çocuk buğday tohumlarını diğer çocukların bedenlerinin üzerine serpti. sonra öteden çıkardığı sürahi ile çocukları ıslayıp, tohumun filizlenmesini beklemeye koyuldu. sonra ben dayanamadım yanlarına gittim,
-ne yapıyorsunuz burada?
+dur abi, bir deney yapıyoruz. şimdi insan çamurdan yaratıldı, yani toprak ya o yüzden tarım yapmaya çalışıyoruz.
-eee ne ektin bakayım tarlaya?
+bir avuç buğday serpti, hasatı alırsam bir daha ki mevsime soğan ekmeyi düşünüyorum, o daha çok para ediyor bu aralar.
-!?
hadise böyleydi, ben orayı terkettikten sonra çocuklar yerde epey bir süre daha yattı. hasat aldı mı bilmem ama deneyin çekiciliği beni bir hayli mest etmiştir.
