normal bir insanda pazar akşamı ortaya çıkan sendromdur. son tatil akşamı olan pazar, sırf bu sendrom yüzünden mahvolmuştur. akşam izlenen televizyondan tat alınmaz, dışarı çıkmak istenmez falan...
lakin hafif psişik takıntılı bünyelerde, değişik bir etki yapmaktadır. pazartesi sendromu daha salı gününden başlar ve pazartesi günü dahi devam eder. ömrü hayatı pazartesileri erken kalkıp bir yerlere yetişme telaşı ile geçen kişi bu yüzden tüm zamanını mutsuz geçirebilir.
salı günü normal bir insan haftasonu şunları şunları yaparım diyerek kendini avutabilirken, takıntılı bünye haftasonu şunları şunları yapsam da sonuçta yine pazartesi olacak ve yine erkenden kalkıp işime bakacağım bari yatayım da uykumu alayım diyerek ömrünü tüketir.
ibrahim tatlıses abimizin güzel bir sözü vardır: ömrümü yedin evladım. aha bu pazartesi de benim ömrümü yedi.
