efendim 50 metrelik yokuştan bisikleti aşağıya salıp da sonucunda kafanın gözün yarılması rutin şeylerimizdendi.
3.sınıftayken dere kenarındaki bir tepeye tırmanmaya çalışırken tepenin en ucundaki taşlardan biri tuttuğum gibi elimde kaldı ve bütün tepeyi kayarak aşağı indim. sağımdan solumdan geçen kocaman kayalardan biri kolumu ezdi ve 10 dikiş atıldı sağ kolum iç dirsek kısmına. hala kocaman izi vardır.
birkaç sene sonrasında evde mutfaktaki dolapların üzerlerindeki çiçekleri sulamak için tezganın üstüne çıktığımda yanlışlıkla ayağımı boşluğa basmamla birlikte halıya doğru uçtum ve masanın köşesine kafamı çarptım epey fena yarıldı.
daha bunun gibi ufak tefek milyon tane şey. allahın verdiği bedeni bu kadar hunharca kullanmamam gerektiğini çok sonraları düşündüm.
