galatasaray'ın, halı saha maçında bile yenilmeyecek sayıda golü 90 dakika içerisinde kalesinde görmesi durumudur. ancak en acısı ise galatasaray'ın fenerbahçe'den kaç gol yediğini göstermek için iki eli kullanmak zorunda kalmaktır. zira tek el fenerbahçe'nin attığı gol sayısına yetmemektedir.
şimdi 7-0 geyiğine falan girmesin hiç kimse. böyle bir maçın olup olmadığı konusu bir yana o zamanlar topun şekli bile farklıymış. ve bu konuda hiçbir delil yok. ama ben 6-0 lık maçı gözlerimle gördüm. gollerine sevindim. hatta galatasaray taraftarının kırmızıdan mora dönen renkleri sebebiyle telaşa kapıldım. işin enteresan tarafı, o maçtan sonra o rengi hiç kimsenin yüzünde görememiş olmam. anladığım kadarıyla o rengi sadece fenerbahçe verebilmekte. bu da fenerbahçe'nin futbol takımı olmaktan çok usta bir sanatçı olduğunun göstergesidir. sakın yok efendim geçmişte kaldı, avunuyorsunuz falan demeyin. galatasaray gol yemeden 6 ya da üstünü atamadığı sürece, bildiğin ezik kalacaktır. beraberliğe sevinen galatasaray'lıları falan geçtim. yemin ediyorum içim acımıştı hallerini görünce. neyse ki 4-5 yıl gibi geniş aralıklarla da olsa galatasaray'ın galibiyet alması, futbol maçlarının neden yapıldığı konusunda kafamızın karışmasını engelliyor.
1038 te malazgirt'in 100 kilometre doğusunda yapılan maçta fenerbahçe 2 kişiyle 123 bin kişilik galatasaray ordusunu bozguna uğratmıştır. (bkz: at yalanı sikeyim inananı)
gençler net bir şey söylüyorum. fenerbahçe galatasaray'a 6 gol attı, hem de kalesinde hiç gol görmeden, hem de 10 kişi. bildiğin büyük şef benimle taşak yaptı durumudur. hasılı ezikliğiniz 6-0 skoruna bağlı psikolojik eşik orada durup onu aşamadığınız sürece devam edecek. yenin tabi arada siz de yenin. biz de hobi olarak yenilelim ara ara. gözünüzdeki çakı bulmuş çocuk sevinci, biz fenerbahçe'lilere ilham veriyor. taşak mı yapıyorum, sanırım.
