bir sabah telefon çalar. yastığın altından kapalı gözlerle el yordamıyla telefon bulunur ve tek gözle kimmiş diye bakılır. Çok uzaklarda gurbetlik çektiğin dostunun kardeşidir arayan. ulan yine ne haber gönderdi bizim ki de bu çocuk beni pazar sabahı 9 da arıyo denilir ;
+efendim
-kumdaoyna abi
+söyle koçum hayırdır?
-abi , abimi kaybettik.
+olum aradınız mı? telefonunu kapatmıştır,ya da çekmeyen bir yerdedir. ya da heee dur yaa orda kontörün bitince karşıdan aramada alamıyosun ,kesin parası bitmiştir bizimkinin.
-abi, abim öldü !
o soğuk sözle ilk defa tanışılmamıştır elbet ama hiç bir zaman o kadar soğuk ,hiçbir zaman o kadar acıtıcı olmamıştır, gerçektir taş gibi,kaya gibi,su gibi gerçektir. değiştiremezsin ,duymak istemezsin ama duymuşsundur bir kere..
yaşlar akar o kapalı, uykulu gözlerden ,durmaz. inanmazsın, hem niye inanasın ki? daha çok gençti. daha çok şey yapacaktınız beraber. o da yapacaktı, hayalleri vardı. yüksek lisansı bitirip Türkiye ye dönecekti , yıllardır yaşadığı fakirlikten kurtulup güzel bir iş sahibi olacaktı, anasına bakacak dimdik ayakta duracaktı..evlenecekti..baba olacaktı..
beraber balık tutmaya gidecektik. boğazda köprüyü izleyip gecenin bir yarısı dertleşecektik. eskilerden konuşup karnımız ağrıyıncaya kadar gülecektik. borç verecektik ve yine unutacaktık. sabahlara kadar içki masasında türkiye yi kurtaracaktık. şimdi kim dinler beni? kim dalga geçer? kim kızdırır? kim bana "biraderim" der? kim bir daha yolumu bekler? kime dayarım sırtımı? kim var diye arkama bakmadan dalarım belaya? bugün doğum günün biraderim..kutlu olsun. hiçbirşey değişmedi, ben hala o senin bildiğin kişiyim. sen ise sonsuzluk tünelinde bir sene daha gençleştin..hakkını helal et emi?
