bitmektir ardı sıra batan güneşin. dökülmektir avuçlarına dağların kezzap gibi damla damla. susmaktır ölümle yanyana durur gibi.
hangi mevsimin hüzünlü vakitlerinde seni görmüştüm de, en hayat dolu oluşunda bile sabahların, yine de ağlayabilmiştim sarsılarak senin yokluğunda? dilenci olup senden güzel söz dilendiği için miydi hor görüşün bu garip sevdalıyı?
kalmadı artık, senden bana esen bir nefes hacminde rüzgarlar da gitti. bazı bazı ağlıyorum sessizce sadece, hepsi o. geceleri herkes, her şey uyurken bir karanlık köşede hiç kıpırdamadan durup gözlerimin alevi sönünceye kadar beklemekten ibaret artık seni anışlarım.
beklemek muhtaçlığıma yakışsa bile, gelmeye yetecek merhametin kalmadıysa korkularım kalan gururumu da yesin bitirsin bundan böyle. bitirsin de ne ben bekleyebileyim, ne sen o malûm pişmanlığı duyabil yüreğinin taa derinlerinde.
