eğer yaşayabiliyorsan hala ''bir gün belki'' ümidi taşıyorsundur kesinlikle. Taşımıyorsan yaşayamazsın zaten o acıyla. istediğin kadar güzel ol, istediğin kadar yakışıklı, istersen çevrende seninle tanışmak için can atan dünya kadar insan olsun sen yine onun yerine dünyaları koyamazsın, onunla paylaşamadan yapılan herşey acı verir, ondan habersiz suçlu hisseder insan kendini o yoktur ama varmış gibi devam edersin hep. karşı yoldan gelenin kafasını çıkarır onunkini koyarsın yerine.hiç unutamazsın ne sesini ne yüz hatlarını, her mimiği ile hatırlarsın onu en ince detayına kadar sonra farkedersin ki meğer farkında olmadan nekadar çok izlemişsin onu beraber olduğunuz zamanlarda, nasıl bir gözlemdir bu dersin hatırladıkça insanın içi daha bir alev alev yanar, için yandıkça dışın vurdumduymaz görünür, unutmuş gibi yaparsın, herkes de atlattın sanar. kimseye diyemezsin ya acını, en kötüsüde budur zaten.
