benim işime geliyor saçma sapan bir ismin ardına saklanmak. o kadar ki biri adımı sorduğunda bile geriliyorum! bazı şeyleri söylemek, saçmalamak, saçmalamamak, sinirlenmek ve günlük yaşamda yapılamayan daha binlerce şeyi söyleme lüksüne ve kontrolsüzlüğüne sahip oluyorsun belli saygı ve ahlak kuralları çerçevesinde tabi. o nemrut, otoriter, mesafeli insan olmaktan çıkıp yeri geldiğinde yavşayabiliyorsun bile! 'aman ne bilecekler ben olduğumu...' diyorsun, ta ki birinin seni okuduğunu hatırlayana dek!
* kastedilen lafını edip sonra korkak bir sıçan gibi saklanmak değil, günlük hayatta giydiğin maskeni çıkarıp daha samimi ve içten olabilmek, sana söyletilmeyenleri söyleyebilmek, masken olmasa bile yüzünün görünmüyor olmasının verdiği güven ve sana zarar gelebilme olasılığının daha az olduğunu bilmek!
