proust da hep bahseder ya, müziğin içine girebilmek için onu anlayana dek defalarca dinlemen gerekir diye; bach'ın tüm eserleri için bunu uygulamak gerekir kesinlikle. yavaşça akan tınıları takip etmenin güzelliğini glenn gould'un piyano yorumlarıyla dinlemenin eşsiz keyfini tatmak ve onun piyano çalarken kendini kaybedişini ve adeta dünyadan soyutlanıp bir melodi gibi akıp gittiğini görebilmek bile kişiyi mest eder. biraz somutlaştırmak için şu şekilde açıklayabilirim; bach'ın bestelerini dinlerken müziğe daha üstten -kuşbakışı- bakabiliyorsun; tek bir melodiye kısılıp kalmak yerine tüm evrenin melodilerini içine alan sonsuzluğu matematiksel düzene evirerek 5 ya da 6 dakikalık şaheserlerin tadına bakmanın zevkini yaşıyorsun. soyut dünyaya açtığın yeni kapılar, yaşadığın dünyanın bunaltıcılığından seni soyutlayıp yaşamının kalitesini yükseltiyor.
kendisi hakkında tüm bilgileri çeşitli sözlüklerden ve wikipedia sayfasından çok rahat bulabileceğiniz aşikar olduğundan yaşamı ve eserleri hakkındaki klişe bilgileri buraya kopyalamak yerine sizlere kendisi hakkındaki düşüncelerimin sadece bu kadarını verebildim. belki daha sonra tekrar bir şeyler yazarım. ha ama şunu eklemek gerek; müzikologların söylediklerine göre eserlerinin tek birinde bile kusurlu nota bulunmuyormuş.
