aklının "o an"da takılıp kalması. ne bir adım ileri ne bir adım geri...
küçücük bir çocukken başladı tatlı ama anlamını kavrayamadığımız bakışlar. aynı sıralarda küçük küçük yıllarca süren o bakışlar. başka çocuklar saçlarımı çekerken sert sert bakmalarından anlamalıydım o sevginin dostluğun ötesinde olduğunu. hastalanıp haftalarca kendinden geçmiş bir biçimde uyurken geldin ilk defa bana dokunmaya. yalnız kalma fırsatı bulmuşken oturdun baş ucumda. "seni o kadar çok seviyorum ki..." bir tek bu kısmı kalmış aklımda ne üzücü. oysa ağzından çıkan her bir sözün içime işleyeceğini adım gibi biliyorum. o zaman da bilmeliydim. "seviyorum..." dediğinde durmamalıydı an. gözlerimi açıp, yanaklarına kondurmalıydım içimin en masum olduğu anlardaki öpücüğü. "ben de seni seviyorum..."
hemen uyanmak istedim hasta yatağımdan. okula koşarsam karşılayacaktın beni. onlar saçlarımı çemek isterken senin ellerin engel olacaktı hep. bana karşı hep tatlı tatlı gülümserken, canımın acıyacağını hissettiğin anda sertleştirdiğin o bakışların engel olacaktı.
biz büyürken, aşkımızın da büyüyeceğini düşünür müydük sahi. o yağmurlu günde aninden ellerimi tuttuğun zaman daha da sokuldum sana. yaşamın ne olduğunu ilk algıladığım gündü belki de. seviyordum. hava daha da soğusun istedim. soğusun ki kalbine biraz daha yaklaşayım. sokulayım sana iyice. avuçlarım ellerinde kaybolsun sonra...
aradan geçen zaman anıları da çoğalttı, gülüşleri de. sahi neden kavga ettik biz. deli gibi de seviyorduk oysa. sokağın ortasında, bakışlara aldırmadan haykırırken ne geçiyordu aklımdan. cevap vermeni beklerken suskun kalman öfkelendiriyordu beni. bağırdım.... bağırdım... yine bağırdım... "seviyorum seni" dediğinde cevap kabul etmedim. sırtımı döndüm. yürürken ardımdan gelmeni hayal ediyordum oysa. sıkı sıkı sarılacaktım. ilk kavgamızdı. bilmiyordum nasıl davranmam gerektiğini. oysa ben de seni seviyordum...
ani fren yapmaya çalışan o aracın sesi... karanlığın ortasında kaldım o an. ışık küçüldü yavaş yavaş. soluklarım sıklaştı. nefes alamadım... şimdi sen uzanıyordun sessizce. baş ucuna geldim o küçücük bedenime geri dönerek. ve aynı sözler döküldü ağzımdan sessizce... seni seviyorum... seni çok seviyorum...
