Halk arasında kabadayı anlamına gelen efe sözcüğü "Aka" sözcüğünden türemiştir.
Aka demek, devlet, kudret demektir.
Efe sözcüğü özellikle Osmanlı Devleti'nin son zamanlarında daha sık kullanılmaya başlamıştır.
ii.Abdülhamid döneminde devleti uğraştıran efelerin bazıları Kurtuluş savaşı sırasında Batı Anadolu'da Yunanlılara karşı başarılı çete savaşları vermişlerdir.
Zeybekler arasında kahramanlık ve mertlik gösterenleri kendilerine Efe seçerler ve onun buyruğu altına girerlerdi.
Bir efenin oğlu babası öldükten sonra efe olabilirdi ama bunu tüm zeybeklerin onaylaması gerekirdi.
Efelerin taşıdığı silahlar tamamen gümüş kaplı olurdu. Efeler çoğunlukla ayağa KAYALIK adı verilen işlemeli özel bir çizme giyerlerdi. Bazen de KEPMEN adı verilen meşin tozluk takarlardı.
Efelerin mintan düğmeleri çözük olurdu. Sakal uzatmazlardı. Bindikleri at erkek olup atın üzerine Osmanlı Kaltağı örterlerdi.
Silah olarak kulaklı Yatağan ve Filinta taşırlardı.
