annem, önceleri küçükken farkında değildim değerinin sadece bana bakan, doyurandın. büyüdükçe her şey daha da yerine oturdu,yaşadıklarını o kadar iyi anlıyorum ki seni eleştirirken düşünmeden,ne kadar haksız olduğumu kavrıyorum, uzaktan laf söylemenin ne kadar kolay olduğunu görüyorum. ve şunu biliyorum ki her olayda iyi kötü her şeyde fedakarlık yapan hep ve her zaman kadınlar, anneler. hep böyle, sırf çocukları için ya akıl alacak gibi değil, hayatını hiçe saymak , dile kolay. hep korumaya çalıştın beni, en iyi olmamı sağlamaya , dengeyi tutturmaya, mükemmeliyetçiliğin vardı hala var ama birçok arkadaşımdan daha rahat konuşuyorum seninle her konuyu , her kafama takılanı nasıl da anında çözüyorsun , sana ne kadar az sarıldığımı ve değerli olduğunu gösterdiğimi yeni fark ediyorum, böyle bir şeyler kopuyor içimden, pişmanlık öyle bir çöküyor ki ,. benim güzel annem, o minik kafalardan kıskandığım kadın, benimle her şeyini paylaşan tatlı insan, annem benim ....
