bestecilerin batı da yahut doğu da güney de yahut kuzey de yeni klasik müzik yapılarını ortaya koyan eserleri yapmakta donuklaşmasıdır. klasik müziğin en büyük krizi 20. yy ikinci yarısından sonra ortaya çıkan bu durumdur. yeni yapılar kuran bestecilerin yerini icracılar almış eski eserlerin yorumlanması daha önem kazanmıştır.
klasik müzik çıkış noktası itibariyle zaten seçkinci olmasına rağmen üretimde bu kadar kısırlaşmasına anlam verilememektedir. new age bu krize karşı yeni bir açılım gibi oluşmasına rağmen yaratımdaki kriz orayada bulaşmıştır.
