fikir hakkıdır. kimseyi de ilgilendirmez.
tarihe saygısızlık değildir. tarih her zaman resmi tarihle birebir örtüşmez.
açıklar olabilir. bu açıkları görünce fikirler de değişebilir. koruma kanunu çok şükür ki buna da karışmıyor.
bunun haricinde benim tanrımı, kitabımı, dinimi, içtiğim sigaranın markasını, saç modelimi sevmeyerek karşılık verilsin.
o da içinde kalmasın tabii kimsenin.
edit: şunun şurasında birkaç sene öncesine kadar dillendirilemeyen bir ifadeydi bu. neyin teşekkürünü etmek gerek? ya da teşekkürü kime etmek gerek? tekrar düşünün. nuray bezirgan'ı ve yediği dayağı hatırlayın. ya da ben hatırlatayım.
