eski şeylerden biraz zor vazgeçerdin, kolay unutamazdın sen. benimle onu kıyaslardın sürekli. onu unutamıyorum ama senden de vazgeçemiyorum demiştin bir keresinde. ben de bunu bile bile kabul etmiştim seni. saçmasapan bir ilişkiydi bizimkisi, bir hafta hiç arayıp sormadığımız olmuştu. aklına gelince, ihtiyacın olunca aradığın "sevgili"ndim ben senin.
ben istanbul'a gidiyorum dedin bir gün, sanki ben markete gidiyorum, bir şey ister misin dermiş gibi. boğazıma bir şeyler düğümlendi, aklıma çok şey geldi ama hiçbiri dökülemedi dudaklarımdan. ben sensiz ne bok yerim diyemedim. ben seni özlerim, kokunu, gözlerini, boynunu... hiçbirini söyleyemedim. kendimi hiç bu kadar değersiz, aptal yerine konmuş hissetmemiştim. "tamam." diyebildim sadece. sonra da ne aradın ne sordun. öldün mü kaldın mı haberim bile yok. sakın bundan sonra karşıma çıkmaya kalkışma, kendinden daha fazla nefret ettirme.
