yıllarca hep bir sokak ötemde yaşamış meğerse , annemle ablası tanışıyormuş çok sonradan öğreendim...
onu ilk tramwayda gördüm , konuşmasıyla sesiyle beni öylesine etkiledi ki.. arkadaşları vardı yanında , hatta bir tanesiyle öylesine muhabbet kurmuştum.. sonradan bir baktım ki bana aşık olmuş , bense anlamsız bi şekilde ondan kaçtım , hep ... gözümün içine bakardı ama bense hiç umurumda değilmiş gibi yapardım , sonradan baktım benim içim bir farklı onu seviyorum galiba dedim...
ona hiç belli etmeden sevdim onu , hemde o kadar çok ki
o hiç anlamadı sevmedim zannetti..
o hayatımda yaşadığım en en güzel aşktı...
hep tesadüfler olurdu...
bigün bi dükkana girdim , dükkanda o hafta içerden görünen dışardan görünmeyen bi cam taktırmış ...
ve bi baktım ki karşı apartmandan o çıktı
şok oldum resmen , yıllarca evine baka baka yürüdüm , iç geçirdim... ama o hiç bilmedi.
zarar görmesin diye uzak durdum ondan , sınava girecek diye aklının karışmasına izin vermemek için geri çektim kendimi ondan...
şimdi o başka şehirde , bense başka yerde... bir gün kader bizi karşılaştıracak ama ne zaman ? sana borçlu olduğum bir seni
seviyorum var... elbet ödeyeceğim...
eski zamanlardan da konuşuruz... görünmeyen fedakarlıklarımızı
güzelliğin hep arka plandaydı benim için...
ben senin kişiliğini , düşüncelerini sevdim , çok bakmadım yüzüne , belki de kıyamadım sana bakmaya...
belki bu yüzdendir... gözlerinin ela olduğu arkadaşımdan öğrendim...
