Bok deyip geçmeyin kardeşlerim..
Anlatacağım anektoda kulak verin;
Eskiler derler ki bir vakti zamanda dağda hacet gören bir dinsiz maddiyyuncu kıçını silmek için çevrede münasip bir yaprak ararken kendi bokuyla gözgöze gelivermiş, hiç önemsemediği değersiz gördüğü bu bok bir an için beyninde şimşekler çakmasına vesile oluvermişte hakikate ordan yol bulmuş.
Tabi o zamana göre de sürüden ayrılan araştırmacı soruşturmacı kimliğiyle bokun vücudun kendine yarayan besin değerlerini alıp fazla olanı devr-i daim çerçevesinde maddesel dönüşümle doğaya bıraktığının farkında olan kahramanımız, kendisinin yediği içtiği şeylerin hayatını idame ettiren besinlerin yararlı öğelerini alıkoyması neticesinde olduğunun da gayet tabi farkındaymış.
Lakin ülfet perdesi gözünden kalkıvermişte bu bok meselesi kendisine ilham oluvermiş.
Sadece Maddeden oluşan ben demiş aynı şekilde ölümümle maddesel dönüşümden başka bir şey ifade etmeyen bir varlığım kendi çıkarımıma göre.
Heyhat! Benim bu boktan farkım olmalı diye kendince yeni bir istidlalde bulunmuşta kendinde allah'tan bir öz, bir ruh olduğu kanaati hasıl oluvermiş.
