bu duyguların ilk ortaya çıktığı zamanlar kendi içimizde bi savaş veririz resmen. bi tarafımız utanır ayıp der. diğer taraf durmaz ve aşk dediğimiz o duyguyu besledikçe besler büyüttükçe büyütür. neden böyle oldu diye sorarsınız kendinize.. tabi cevapta sizdedir ve hemen cevaplamaya başlarsınız ; iyi anlaşıyoruz,eğleniyoruz ,zevklerimiz aynı ,ot ,bok vs. hadi bunları geçelim en kötüsü de geçer karşınıza yeni sevgilisinden bahseder anlatır nasıl olduğunu ,nasıl çıkma teklifi ettiğiniz falan işte o an gözyaşlarınız içinize akar ama gülmek zorundasınızdır,sevinmek zorundasınızdır. lafı fazla uzatmayacağım yani demek istediğim şudur ki ; en yakında arkadaşa aşık olmak acıdan başka bişey getirmez. o da sana aşıksa zaten hiç birzaman "en yakın arkadaş" olamamışsınız demektir.
