aynı şehirlerde ikamet ediyor olmamıza rağmen bir türlü vakit bulup da elimi öpmeye gelmeyen yazar.
oysa ki benim ne hayallerim vardı. kolonya tutup, çikolata ikram edecektim. iki gün evvel kestiğimiz dananın kuyruk yağından yaptığım kavurmayı yedirecektim. kendi ellerimle sardığım zeytinyağlı dolmalar, fırından yeni çıkmış ince hamurlu leziz börekler, bol fıstıklı baklavalar... şimdi onların hepsi öksüz, hepsi yetim.
ve ben, cami avlusuna bırakılıp terk edilmiş altı aylık bir bebek kadar yalnızım.
