bi kaç defa televizyonda rastlamıştım. izleyenlerden duyduğum kadarıyla herkesi ağlatıyormuş bu film. televizyonda izlerken sıkılıp, durağan sahnelerde -özellikle de diyaloglarda- zap yapıyordum. o yüzden de filmden bi bok anlamamışım. arkadaşlarla konuşurken de ağlanacak ne var o filmde amk diyodum hep. ama geçen hafta arkadaştan aldığım filmler arasında bulunca oturup baştan sona izledim. tek başıma. iyi ki tek başıma izlemişim. filmin bi çok sahnesinde gözlerim doldu, üstüne final sahnesi ağlattı resmen. finalden sonra ufak veledin ağlaması da içimi kopardı, yüreğimi dağladı. kendime lanet ettim. artık bi filmi baştan sona izlemeden hakkında yorum yapmıyorum. çağan ırmak'a da özellikle teşekkürler, ağzımıza sıçtığı için.
