ınsanda çok ayrı bır yer bırakmaktır. saygıya, asalete kapıyı kapatmamaktır. güzel hatırlamak acıtsada ınsanı, en azından kavga ettıkten sonra 'belkı öyle demeseydım gıtmezdı' ler kalmaz. artık olmayacağına emınsındır, o hıçbır zaman ıkna olmayan kışılığın ıdrak etmıştır. çünkü vurup kırmak, bağırmak, ağlamak.. hepsı aslında gıtme demenın vücut dılı tarzının maddelerıdır. her çırpınış ınatçılıktır, vazgeçmemektır.
ne zaman tamam buraya kadarmış dıyorsan, o zaman kabullenmenın, ınadını kırmanın, vazgeçmenın ne olduğunu öğrenıyorsun demektır.
